سرکوب احساس

16آذری ک یه 7سال ازش میگذره... یه4سال  و یه یک سال... دوست داشتم یک سال گذشته خوب رقم بخوره الان بتونم خوب ازش بنویسم... دست تقدیر میخواد این روز روی خوشی نسبت ب من نشون نده... امسال تو این روز  به یه قرار دوستانه با رفیقای چارپنج ساله دعوتم... قراره یکی از دوستای خوب کارشناسی رو ببینم... قراره یه دورهمی برم با دوتا از بچه ها وبلاگ... قراره دختر داییمو ببینم...  و همه ی اینا تو یه روزه! روزی ک صبح تا ظهرشو دقیقا کلاس دارم. اما خب من به قول از قبل داده ام میتونم برسم و برم سر قرار دورهمی با وبلاگیا... چون بقیه اتفاقی و تو این هفته تعیین شد... اگر بخوام ترجیح حال الانمو بگم میخوام توی این روز فقط بخابم هیچ کاری نکنم... کمر درد و پا درد لعنتی واقعا مانع نشستنم شده... روحمم خسته تر:/ سرکوب احساس...

عارضم به خدمتتون که هرجوره حساب میکنم تا 2اذر به فنا خواهم رفت و تحت فشارم از نظر درسی و کاری و پس از اون به مدت ی هفته میتونم لی لی برم... تا دو اذر علاوه بر تحقیقات میدانی و درسی و کاری باید مهمون داری هم بکنم... اصلا وقتی به دو روز تعطیل هفته اینده فکر میکنم که چقدر کار دارم و مجبورم خونه بمونم اعصابم خط خطی میشه :/ تا دو اذر باید باز برم ام ار ای و بعدم برم تازه دکتر اصلا میرسم؟ تازه عزیزمان هم ازمایش و دکتر داره همه اش قاطی شده :/ قیمه هارو بدجور ریختن تو ماستا این یکی دو هفته :/ مسعولین چرا رسیدگی نمیکنن؟ سرکوب احساس...

درسته که تشویق های استاد اون هفته به طرز عالی بهم چسبید و خر ذوق شدم ولی امروز تا دیدم میخواد ازم مجدد کار بکشه در این مسیر فهمیدم که از تشویق ادما هیچ وقت خوشحال نشم...

با چه رویی این همه کار انداخت گردنم عاخه؟:/

دقیقا اونم زمانی ک شدیدا تحت فشارم:/

سرکوب احساس...

انگار دیگه جای من نیست نگاها سنگینی میکنه. خودم سردرگمم شب ک میشه تازه یاد کارهای روزام میفتم کاری ب خوب و بدش ندارم اما اونقدر ذهنم اشفته اس حس نمیکنم اون من بودم ک این کارارو کرده مرگ بار درس خونده.پروژه جلو برده و خیلی خیلی کارای دیکه کرده تصمیم گرفته برای راحتیش9 شب بزنه بیرون اما واقعا ب هدف چی؟از فرار از شرایط موجود ب درس پناه بردم؟از چی اینقدر فراریم؟ چقدر این شرایط دوست ندارم.ولی دیگه از هیچی نمیترسم جز زنده بودن... اینقدر خستم ک نشستم نگاه میکنم تباهی رو جلوی چشم خودم... هرباری ک دنبال بخشیدن بقیه ام و چهزه اشون واسم رو میشه هرباری ک ازرده خاطر تر میشم حالم بدتر میشه میگم اینا که نزدیک ترین ادمای من اند خیر صلاح منو نمیخوان وای بر بقیه... خوب اخه چه دلیلی میتونم بزارم برای ادامه داد سرکوب احساس...

مسئله اینه که تو طول 23سال زندگیم به دلم یادم دادم هرچی بخواد نباید بش برسه... و سالهاست با منطق و دلم در سر جدالیم...اینکه چرا همیشه منطق پیروز میشه توی این نبرد خواسته من نیست اجبار منه... ما به دنیا اومدیم تا به اجبار نفس بکشیم درس بخونیم کار کنیم ادمارو تحمل کنیم...از روی منطق عاشق بشیم و ما کلا برای این افریده شدیم تا رسیدن به خواسته هامون فرسنگ ها راه باشه ما برای نرسیدن ها امده ایم... برای تحمل این نرسیدن ها هم به اجبار زندگی میکنیم... وقتی با منطق زندگی کنی خیلی چیزهارو جایگزین دیگری میکنی تا به خودت دروغی به واقع بزرگتر بگی تا بگی میشه با جایگزین هام زندگی کرد... ما طعم واقعی زندگی و خوشبختی رو نچشیدیم انتخاب از روی منطق بد نیست اشتباه نیست... اما برای کسی که ادمی منطقی باشه.برای یه سرکوب احساس...

وااای چرا هی نمیشه این کارو جلو ببرم خسته شدم دیگه...

دو روزه تو خونه ام به هیچ کاریم نرسیدم...

هی یاد دیشب میفتم حالم بدتر میشه ....

هر غلطی بخوام بکنم امشب میکنم فردا رو دیگه میرم بیرون دارم دیوونه میشم دیگه:/

الان دوماه شد هنوز لپ تا پ سفارش ندادم یکی نیست بگه کیو داری واست سفارش بده ک دست رو دست گذاشتی پولا کارتو داری خرج میکنی...

خوب سفارش بده شرش بخوابه و هشتت گرو نه ات نباشه بدون لپ تاپ:/

سرکوب احساس...